همه اطلاع نامه ها

تاریخچه پیدایش و توسعه قهوه در کشور اتیوپی: با وجود مبدأ کشت قهوه در (اتیوپی) این کشور تولید بسیار کمی تا قرن 20 داشت و بیشتر این تولید نیز در شهر (هرر) در قسمت شمال شرقی کشور بود. امپراطوری (کافا) مرکز کشت قهوه بود و تولید دانه قهوه در این ناحیه در دهه 1880 حدود 50000 تا 60000 کیلوگرم تخمین زده شده است. تولید تجاری مناسب در سال 1907 با ساخت بندر رودخانه ای (گامبلا) آغاز شد. صدها هزار کیلو دانه قهوه در سال 1908 از بندر گامبلا صادر شد. این آمار در سال 8-1927 بیش از 4 میلیون کیلو گرم است. کشت و تولید قهوه همزمان در ایالت (آرسی) که همان اتیوپی سابق است بسیار رونق گرفت و صادرات آن بالاخره از طریق راه آهن (دجیبوتی) در پایتخت این کشور یعنی (آدیس آبابا) صورت گرفت. در این زمان میزان صادرات از طریق راه آهن 245 تن بود اما این عدد تا سال 1922 به 2402 تن افزایش یافت و از بندر (هرر) پیشی گرفت.

تاریخچه پیدایش و توسعه قهوه در کشور برزیل: قهوه برای اولین بار در سال 1727م. در برزیل کاشته شد. هنگامی که ( فرانسیسکو دو ملو پاله تا )در آمریکای جنوبی دانه های قهوه عربیکا را قاچاق کرد، تا سال 1800 کشت قهوه در برزیل توسعه یافت و قهوه به یک نوشیدنی رایج و فراوان تبدیل گشت. برزیل که مانند سایر کشورها قهوه را به عنوان یک کالای تجاری کشت می کرد تا سال 1888 یعنی تا زمان فرمان لغو بردگی از برده های آفریقایی برای کشت قهوه و کار در مزارع استفاده می کرد. رونق قهوه در قرن 17 در اروپا همزمان با توسعه تجارت تنباکو در این قاره طی جنگ های سی ساله بود. برزیل در قرن 19 و اوایل قرن 20 برای دهه های زیادی بزرگترین تولید کننده قهوه و در واقع تولید کننده انحصاری در بازار بود. بالا نگه داشتن قیمت ها باعث شد تا راه برای سایر کشورها از جمله ( گواتمالا) ، (نیکارا گوئه) ، (اندونزی) و (ویتنام) که اکنون رتبه دوم در جهان را دارد باز شود. تولید وسیع قهوه در ویتنام پس از عادی شدن روابط میان این کشور و امریکا در سال 1995 آغاز شد.

تاریخچه پیدایش و توسعه قهوه در کشور هند: بروکه هلندی با کشت قهوه در سیلان و هند تأثیر بسیاری در توسعه مزارع قهوه در هند داشت اما پیش از آن در سال 1679م. دانه های قهوه توسط ( بابا بودان ) از یمن به تپه های ( چیکما گالور ) برده و در آنجا پرورش داده شده بود. از آن تاریخ به بعد مزارع قهوه در منطقه ای از جنوب تا کوداگو در شمال تأسیس و گسترش پیدا کرد.

تاریخچه پیدایش و توسعه قهوه در کشور فرانسه: اولین بار دانه های قهوه در سال 1657م. توسط شخصی فرانسوی به نام ( تونت ) به پاریس آورده شد. اما این ( سلیمان آقا ) سفیر عثمانی در فرانسه بود که در سال 1669 با آوردن مقادیر زیادی دانه قهوه و هدیه کردن آنها به اشراف زادگان و پذیرایی در میهمانی های خود با قهوه طی یک سال اقامت خود اهالی پاریس را شیفته قهوه کرد.

تاریخچه پیدایش و توسعه قهوه در کشور هلند: در سال 1616م. مسابقه ای برای انتخاب بهترین درختان زنده قهوه و یا دانه قهوه میان اروپاییان برگزار گردید که در نهایت برنده آن یک فرد هلندی به نام ( پیتر فان در بروکه ) بود. بروکه که بازرگان بود در سال 1616 برخی از دانه های قهوه را که از موکا به آمستردام آورده شده بود در گلخانه هایی در باغ گیاه شناسی، در شرایط هوایی جایی که آنها توان رشد کردن داشتند با دقت و تحت محافظت کامل پرورش داد. این رویداد به ظاهر جزئی که با امکانات ناچیزی انجام شده بود تأثیر عمده ای بر تاریخچه قهوه گذاشت. دانه های قهوه که توسط بروکه در چهل سال قبل از موکا به سرقت برده شده بود در شرایط منظم و خوبی در باغ گیاه شناسی به تولید بوته های متعدد قهوه رسید و نام آنها را قهوه عربیکا گذاشت. در سال 1658 این هلندی برای اولین بار آنها را در سیلان ( سریلانکا ) و بعدها در جنوب هند پرورش داد. او سپس تولید انبوه درختان قهوه را در کشتزار های جاوه ( اندونزی ) انجام داد و دلیل او این بود که جلوی عرضه زیاد آن به دلیل افت قیمت گرفته شود. در طول چندین سال تأمین کنندگان اصلی قهوه در اروپا، مستعمرات هلند بودند.

تاریخچه قهوه در کشور انگلستان: به واسطه تلاش های گسترده شرکت بریتانیایی هند شرقی، قهوه در انگلستان تا قرن 16 در دسترس بود. اولین کافه کوچک در انگلستان واقع در کرن هیل افتتاح شد. مالک آن ( راسک رز) خدمتکار ( دانیل ادوارد ) تاجر کالاهای وارداتی از عثمانی ( ترکیه ) بود.ادوارد قهوه را وارد کرد و به رز در تأسیس کافه کمک کرد. کافه بزرگتر و با تعریف امروزی اولین بار در آکسفورد در سال 1650م. توسط یک شخص یهودی به نام ( ژاکوب ) افتتاح شد. هنوز هم این کافه دایر است اما تبدیل به بار شده است. کافه ( کوئینز لین ) در سال 1654م. افتتاح شد و هنوز هم وجود دارد. قبل از سال 1675م. در سراسر انگلستان 3000 کافه دایر شده بود. ممنوعیت رفت و آمد زنان به کافه موضوعی جهانی نبود ولی ظاهرأ در اکثر کشورهای اروپا رایج بود. در آلمان زنان به کافه ها رفت و آمد می کردند در حالیکه در انگلستان ممنوع بود. خیلی ها در ان زمان معتقد بودند که قهوه خواص دارویی زیادی دارد. به عنوان مثال، در سال 1661م. مقاله ای تحت عنوان ( ویژگی های قهوه و قهوه خانه ) توسط یکی از اعضاء پارلمان نوشته شد و بعضی از این فواید را به فهرست آورد: ( برای هضم سبزیجات خام در معده و برای کاهش عصبانیت مفید است. دانه ی بی نظیری است که می تواند مخاط معده هر انگلیسی را پاک کند و سرگیجه را از بین می برد.) عده ای به این ماده جدید علاقه ای نداشتند به عنوان مثال ، یک شخص ناشناس در سال 1674م. در مقاله ای تحت عنوان ( دادخواست زنان در برابر قهوه ) عنوان کرد: ( استفاده زیاده از حد این مایع من درآوردی، نامطلوب و کافر وار به نام قهوه، همسرانمان را نا کارآمد و مردان خوش مشرب مهربانمان را عاجز کرد و آنها ضعیف و بی بنیه شدند. )

پیدایش قهوه ( نوشیدنی فرنگی یا خاور زمین ؟؟) این گمان که قهوه نوشیدنی فرنگی است و چای نوشیدنی ایرانی است تصویر اشتباهی است که در ذهن اغلب ایرانیان امروز نقش بسته، حال آن که اروپاییان با هر دوی آنها در خاور زمین آشنا هستند. ابن سینا در کتاب پزشکی خود ( قانون ) درباره ی دانه ای به نام ( بونو )، جوشانده آن، کاربردهای پزشکی، انرژی بخشی و کمک به معده و گوارش آن نوشته است. ابن سینا درباره بونو چنین می نویسد: ( برای گزینش آن دانه هایی بهترین اند که سبک باشند و رنگ لیمویی و بوی خوشی دارند. دانه های سنگین و سپید خوب نیستند. طبع آن در درجه ی نخست گرم و خشک است و به باور برخی سرد است. به اندام ها نیرو می بخشد، پوست را پاکیزه می کند ، رطوبت زیر آن را خشک می کند و بوی خوشی به تن می بخشد. )

دانستنیهای قهوه قهوه درختی است که در نواحی گرمسیری می روید. هر درخت حدود 200 میوه می دهد که تقریباً 454 گرم قهوه بو داده از آن بدست می آید. میوه قهوه را با دست می چینند و بر حسب وزن آن ها را جدا می کنند پس از شست و شو، دانه ها را خشک و بسته بندی می نمایند. کشاورزان و بازرگانان قهوه را ( دانه های طلایی) می نامند زیرا باعث رونق کسب و کارشان می شود. روزانه بیش از 2/25 میلیارد فنجان قهوه در دنیا نوشیده می شود. کیفیت و مزه قهوه نه تنها به شیوه آماده کردن آن مربوط است بلکه به نوع دانه و فرآوری آن هم بستگی دارد.

برای ماندگاری دانه های قهوه باید به رطوبت حدود 10% برسند. این دانه ها می توانند در زیر آفتاب و یا به وسیله دستگاه خشک شوند. نور آفتاب رطوبت آن ها را به 12%-13% کاهش داده،سپس توسط دستگاه این رطوبت به 10% میرسد. زمانی که فضای کافی جهت خشک کردن دانه قهوه وجود نداشته باشد خشک کردن دانه قهوه تماما با دستگاه انجام میپذیرد .خطر کپک زدگی دانه های قهوه در روش خشک کردن با نور آفتاب زمانیکه منطقه کم آفتاب باشد و یا رطوبت دانه ها آنقدر زیاد باشد بسیار محتمل میباشد . در روش آفتاب خشک ،دانه های قهوه روی سطوح بزرگ پهن میگردند و توسط نیروی انسانی تسطیح و زیر و رو می شوند. خشک کردن قهوه با این روش این مزیت را دارد که اجازه گردش هوا در بین دانه ها را داده ولی هزینه و میزان کار را افزایش می دهد. پس از فرآیند خشک کردن، پوسته کاغذی به آسانی قابل جداشدن است.

تاریخچه پیدایش قهوه و سرزمین اولیه قهوه دو نظریه معروف در مورد پیدایش قهوه وجود دارد که منشأ هر دو کشور اتیوپی است و تأثیر مسلمانان در گسترش استفاده از قهوه مشهود است. نظریه اول : معروفترین داستان پیدایش قهوه در قرن 13 میلادی روایت شده است، هرچند که سندی برای اثبات آن وجود ندارد و بنظر می رسد داستان معتبری نیست. داستانی که در قرن 9 میلادی اتفاق افتاده، مربوط به چوپانی اتیوپی به نام ( کلدی ) است. کلدی روزی پی می برد که بزهاش بعد از خوردن از میوه های درخچه های ( بون ) جنب و جوش بیشتری پیدا می کنند ، کلدی در بازگشت از صحرا مقداری از میوه ها را همراه خود می برد و موضوع را با یکی از صوفیان ساکن منطقه در میان می گذارد و صوفی در مخالفت با استفاده از میوه ها آنها را در آتش می ریزد که عطر حاصل از سوختن دانه های قهوه آنها را جذب خود می کند بعد از امتحان این دانه های بو داده شده به خاصیت انرژی زایی آن پی می برند و با توجه به ممنوعیت استفاده از الکل در دین اسلام در رقابت با استفاده از شراب در کلیساها ، از نوشیدنی تهیه شده از این دانه ها در مراسم های مذهبی خود و بیدار ماندن در شبها برای عبادت استفاده می کردند. نظریه دوم: این داستان در مورد یکی از شاگردان ( ابوالحسن شاذلی ) بنیان گذار طریقت ( شاذلیه ) به نام ( عمر ) روایت شده است. عمر که در اوایل قرن 13 میلادی می زیسته در سفری که تبعید شده بود به خاطر گرسنگی مجبور به خوردن میوه های وحشی می شود که به دلیل سفتی و تلخی دانه های سبز قهوه تصمیم می گیرد آن را به شیوه سایر غلات در آتش برشته کند. دانه های بو داده شده قهوه که اکنون ترد شده اند را در آب می پزد و از نوشیدنی و خوراک حاصل می خورد و متوجه خاصیت انرژی زایی و بی اشتهاکنندگی آن می شود. خاصیت بی خواب کنندگی و سرزندگی قهوه و ممنوعیت استفاده از شراب برای صوفیان باعث همه گیر شدن مصرف قهوه در میان صوفیان شد. دانه های قهوه از اتیوپی برای کشت و تجارت به یمن آورده شد و از آنجا به سایر شهرهای جزیره العرب نظیر مکه و مدینه راه یافت، سفر حجاج و تجار دیگر کشورهای مسلمان به حجاز تجارت قهوه را به ایران و عثمانی(ترکیه و عراق امروزی ) هموار کرد. تا پایان قرن 16 میلادی تقریبأ تمامی مسلمانان ساکن خاورمیانه با قهوه آشنا شدند و اولین قهوه خانه در شهر قسطنطنیه به سال 1554 میلادی تأسیس شد. در طول حضور قهوه در جوامع مسلمانان چندین بار مصرف قهوه از سوی حکام شرع و مفتیان ممنوع شد اما این امر مانع رشد محبوبیت قهوه در بین مردم نگردید.

اولین اشاره به نام قهوه در کتب اروپاییان مربوط به گیاه شناس آلمانی لئوناردو راوولف در کتابی در سال 1573 میلادی است. تجار ونیزی که تجارت گسترده ای با شمال آفریقا و خاورمیانه داشتند برای اولین بار دانه های قهوه را به اروپا بردند. بعد از سالها مخالفت کلیسا با نوشیدن قهوه در نهایت در سال 1600میلادی با موافقت پاپ کلمنت هشتم فروش قهوه آزاد شد و اولین قهوه خانه در ونیز به سال 1647 تأسیس شد. زمین دار و کشاورز ایتالیایی الصل ساکن انگلستان( فرانکوانجل ) در سال 1809م. تلاش برای اصلاح و کشت قهوه در سایر مستعمرات اروپاییان را آغاز کرد و قهوه را در جامائیکا کشت کرد و سپس هائیتی،کوبا،برزیل،کلمبیا و سایر کشورهای آمریکای لاتین میزبان قهوه شدند.

استفاده از قهوه در زمان بارداری قهوه به عنوان یک نوشیدنی خاص و همراه با خواص متعدد در اکثر نقاط دنیا طرفداران خاص خود را داشته و از آنجا که روش‌های مختلفی برای آماده کردن و سرو آن وجود دارد، همواره به عنوان یک نوشیدنی جالب در حال جذب طرفدارارن جدید است. برای این نوشیدنی لذتبخش فواید بیشماری معرفی شده اند، البته باید به این نکته توجه داشت که همیشه در کنار فواید سودمند ممکن است مواردی از مضرات نیز بسته به افرادی که استفاده می کنند، وجود داشته باشد و تاثیرات جبران ناپذیری را به جای بگذارد که یکی از این موارد نوشیدن قهوه در زمان بارداری است.